Unutulan Şiiri - Umut Bektaş

Yıllar mı geçti?
Yoksa zaman çoktan unuttu mu onu?
Son nefesini hatırlamıyordu.
Son defa kalemi tuttuğunda dünya hâlâ döner miydi? Bilmiyordu.
Bir hayal kurmuştu…
Ama sonra kendisi bir hayale dönüşmüştü.
Bir melek gelse…
Ama gecikmiş bir mektup gibi
Posta kutusuna düşmeyen bir kart gibi.
Sesini duysa, ama ses yankılanmasa…
“Sen varsın,” dese, Ama dudakları kıpırdamasa.
Gözlerini kapadı.
Bir ışık huzmesi kirpiklerine dokundu.
Belki bir yıldız kaydı, belki bir zaman kırıldı.
Gözlerini açtı…
Ve kendi hayalini ölü buldu.
Uyanmak mı?
Buna cesareti yoktu artık.
Umut etmek, kendine yalan söylemekti.
Ve o artık hiçbir yalana inanmak istemiyordu...

"U.B"