Unutulan Şiiri - Fatih Karakaş

Tanıdım hasretsin sen !
Tanıdım gönlümün burçlarında filizlenen,
Sensin sevgili !
Neden dönüp bakmıyorsun?
Yaşayarak yaşlanacakken,
Hiçbir şey yapmıyorsun,
Kitaplarda aradığın aşkı,
Yaşadın ama unutmuşsun,
Bak aşk yağıyor semadan,
Neden şemsiyenin altında gizleniyorsun ?...

***

Mazide bir zaman aralığına hapsoldu sevdamız,
Üzerimize bir kara leke gibi yaftalanan,
Oysa oyun değildi,
Gerçekti,
Lakin unutulan,
Ve gelecekte geçmişte o ana sıkıştı,
Yitirilenler ve kazanılacaklar arasında yok olmuş,
Darmadağınık bir oyun tahtası gibi,
Toplamaya çalıştıkça parçalanan,
Parçalandıkça çoğalan,
Bunca şeyden sonra bize kalan,
Başka kollarda evli ve çocuklu...

***

Hayat denilen bir çukurdan ibaret,
İçini doldurduğumuz ve en sonunda da bizim gireceğimiz,
Ardımızda bıraktığımız harabeler,
Geriye dönüp baktığımızda bize bizi hatırlatan,
Unutmaya çalıştıkça acıtan,
Kafi değil mi dayatılan mecburiyetlerin saltanatı,
Özgür irademizle kurmalıyız aşkın cumhuriyetini,
Bizi kendine köle eden ezberlere ve ezberletenlere inat,
Hatırlamalıyız artık bize unutturdukları yaşamı,
Ve ahengi aşkın kıymetini...

***

Bir sarmaşığın duvarı istilası gibi,
Sararken belleğimi tüm hatıralar,
Uykularım bölünürken gecenin en derin uçurumlarında,
Yaşanmamış ahirden,
Harap olmuş maziye kadar,
Gözlerimde beliriyor çocukluk,
Ve üzerime üzerime hücum eden ihtiyarlık,
Böylesi bir darboğazda hüzünlerden sıyrılmaya çalışırken,
Bir sebep bekliyoruz mutluluk için,
Bizi bulduğunda ise bildiğimiz şeylerin şafağında yorganı çekiyoruz üzerimize...

***

Biliyorum sen yağmursun sevgilim,
İliklerime kadar işlerken damlaların,
Benliğim seninle doluyor,
Lakin sen bırakıp hasretini yüreğimde,
Akıp gidiyorsun...