Unutulan Şiiri - Sergenle Herhangibirdunya

Sevgilim dediğin sokaklar,
Koşarak kollarını açtığın yollar,
Saatlerce bekleyip sonunda saçlarını okşadığım kaldırımlar,
Ezelin karanlığında kalan yarınlar...
*
Birlikte olduğumuz parklar,
Bir kafenin en kuytu köşesindeki anılar,
Gözünü gözümden ayırmadığın bakışlar,
Şimdi geçen yıllar içini yakar,
Ezelin karanlığında kalan yarınlar...
*
Bunu unutmamışsındır,
Her buluştuğumuzda,
Gül bahçesinin kenarında,
Saçına taktığım güller, seni bana sordular,
Dediğim tek şey.....
Unutulduk......
Ezelin karanlığında kalan yarınlar...
*
Sen ne yaptın?...
Bu kadar anı sende de yaşar mı?
Unutulan ben miydim şimdi?...
Unutulan.....
Ben senli olan kendimi gömdüm,
Tüm sokaklar benim mezarımın adresi,
Her sokak benim açık adresim yine...
Ezelin karanlığında kalan yarınlar işte.
*
Bir sokağın köşesinde öpüştüğüm anılar,
Şimdi sadece alıştığım tekşey sensizliğe....
Unutula unutula.....
Unutmayı da öğrettin bana...
Ezelin karanlığında kalan yarınlar gibi işte.
Unutula unutula öğrendim....
Unutmayı da......