Unutulan Şiiri - Mehmet Raşit Er

Unutulan

Bir tutam sakalım var…
Ona da ak dûşer…
Bu incecik bedenime dert düşer.
Şairler ölür yerli, yersiz…
Bu anarşist yüreğime yangın düşer.
Cemo’nun çığlıkları uzanır.
Munzur’dan Cudî’ye.
Botan’dan Zagros’a.
İnce, ince figan dolar Amed’e.
Murad nehri kudurur Muş ovasında.
Geçtiği toprağı yara, yara akar.
Artık yalnızlık iyice inmiştir Tatvan’a.

Bitlis çaresizdir, Bitlis öksüzdür…
Ararat sessiz…
Ararat durgun…
Ciğerim kan, ciğerim bê Kurdistan.
Akıp gidiyor, geçip gidiyor zaman.
Dengbej Şakiro çalar bütün köy minibüslerinde.
Her şoför biraz dengbejdır, dağ yollarında.
Meryem Xân unutulmuştur.
Ayşe Şen unutulmuştur artık,
Erivan radyosunda…
Artık sınır boylarında yaşam hedefte.
Öldürülür kaçakçılar duyulmaz..!
Bir bidon mazotun kaçağı mı olurmuş.
Bu ülke parsel, parsel satılırken Ankara’da..!
Gerapête Xaço kokar şimdi tüm klamlar.
Semsûr yaylalarındaki,
taze tütün misali…
Mezopotamya kin bilmez, kan kusmaz.
Unutulan zulümdür…
Unutulan ölümdür…
Doğduğum topraklarda..
Az ötede belki de bekleyenlerimiz var.
Lakin zaman zalimdir, sistem haindir.
Güldürmez yüzümüzü bu kahpe devran.
Gülüp, gülmelerimizin mislice ağlatır bizi.
Gülmelerimizdir,
kahkahalarımızdır,
bu zamanın boşluğunda unutulan…

13.10.2013
Mahmet Raşit ER