Unutturdun Şiiri - Ömer Akçayır

Unutturdun gülen çehreni,
Bir hiç uğruna oysa tükettin bir bir çevreni,
Ne ibretler gören gözlerin,
Unutturmadı sana kirli lehçeni.

Rüyamdaydın üç gece ardı ardına,
Ben ağlarken varmadın bile farkına,
Tutunsam da bir kuşun kanadına,
Uçsam, uzaklaşsam hâkikatın yâdına.

Bir kötü karaktermişim senin senaryonda.
Oyunbozanmışım meğer bu oyunda,
Madem, beni bir düşman biliyordun da,
Bir sürüngen mi besledin koynunda?

Ne ben seni seçtim ne sen beni,
Sarmayalı ne çok oldu kolların bu bedeni,
Bir canın buysa eğer ederi,
Neyleyim düşmanı neyleyim kederi.

Hatırlamıyorum gülen yüzünü,
Duymayalı kaç yıl oldu güzel sözünü
Dünyamıza bir yerleştirdin ki hüznü
Hiç oldu hatıralar ve kaybettin özünü,

Daha kaç şans istersin benden,
Oysa ikimiz de ayrı telden,
Çıktı çıkacak bu can bu tenden,
Bunca zulüm hala neden?

Bitmedi bahanelerin yıllar yılı,
Aklın hala sebeplere takılı,
Ne fark eder ki artık,
Sen mi hayırlısın ben mi hayırlı?

Fazla nazın artık usandırdı aşığı,
Kimden geldi sana bu kin bulaşığı?
Kimlere miras bırakacaksın şimdi,
Kimseyle paylaşamadığın kaşığı?

Esir tuttu seni hep korkuların,
Kendi kaleminden çıkan kurguların,
Anlatır cümlesini taş toprak,
Ah dili olsa o dört duvarın.

Bir ben varım sandın hep, bir ben,
Oysa ne acizmiş değil mi o beden?
Nasuh olur mu ki tövben,
Yüzünde pişmanlığı görmeden.

Zehir oldu dillerin, zehir,
Yüzünde nefret, gözünde kir,
Yıkar sandım seni bu nehir,
Kirlerin gitti de kaldı aynı fikir.

Düşmedim say sen hala,
Kim bilir belki, son vaveyla,
“Affettim. Unuttum.” desen ne fayda.
Bunca yaşanmışlığın ardında…

Kaldı mı etmediğin hakaret,
Ya da eksik kalan melanet?
Etmiş gibi sana bir ihanet.
Bir kaşık su bir kıyamet…

Asla düşünme beni sakın,
Çünkü sen her daim haklısın.
Olmasa da güzel günler yakın,
Olsun, aklı yok mantığı yok aşkın.