Unuttur Kendini Şiiri - Celâlettin Çevik

Yar desem, gel desem olmaz
Zor olsa, zoru aşmak kolay
Her gün aynı acı, aynı keder
Ben imkansızda ölüyorum

Kayıp gidiyor ellerimden hayat ipi
Yaşamanın bedeli belli ölüm kere ölüm
Sesini duysam, resmine baksam olur
Çekip gidiyorsun, karanlıkta gölgelerin

Hangi terazide tartsam yüreğim eksik
Boş yere yeminler ediyorum sevdâya
Umut tutunduğum dal değil
Kan çiçekleri örter üzerimi sen değil

Her güzel düşü çirkin sırlarla kaplıyorum
Sızlanacak acıları zoraki gülüşler gizliyor
Anlatmıyor, anlatmıyor hâlimi kelimeler
Çoğalıyor yalnızlığı tetikleyen parmaklarım

Yar desem, gel desem olmaz
Olmazlar peşimdeyken, beni aklına al
Yüreğine sığmaz yüreğimin acıları
Ya bana unuttur kendini, ya gitme kal