Unuttun Değil Mi? Şiiri - Zafercan Öztürk

Unuttun değil mi?
Daha yanaklarımdaki yaşlar kurumadan,
Yüreğimdeki yangın daha sönmeden unuttun beni.
Hani ne oldu yağmur yağarken söylediğimiz şarkılara,
Birlikte kurduğumuz onca hayale,
Hani neredeler?
Ufak tefek, bahçeli bir evimiz olacaktı,
İçinde sen, ben ve bir de çocuklarımız.
Biri kız biri erkek iki çocuk.
Hatta ikisi de sana benzeyecekti.
Bahçede birlikte yiyecektik yemeklerimizi,
Batan güneşi, yeni yeni beliren yıldızları,
Birlikte izleyecektik.
Şimşekler çaktığı vakit bir film,
Yanında en sevdiğimiz çerezler,
Kafanı omzuma koyacaktın,
Birlikte uyuyup, birlikte uyanacaktık.
Ne şiirler yazacaktım sana, ne kitaplar,
Adını söylemekte de bu kadar zorlanmayacaktım.

Gittiğin gün dedim ki kendi kendime,
Günün birinde kapım çalacak,
Bir mektup geçecek elime,
İçi özlem dolu,
Üstünde senin kokun.
Her bir satırına gözyaşların saklanmış.
Her cümlede sen varsın.
Hemen ardından bir cevap yazacağım mektubuna,
Beklediğim onca zamanın bir türlü geçmediğini,
Hangi umudun topraklarında yeşerdiğimi anlatacağım sana.
Dön diyeceğim sevgilim, dön artık.
Belki mektup daha ulaşmadan sana,
Evinin önünde belireceğim,
Bir yaz yağmuru sıcak sıcak çarpacak tenime,
Beni görür görmez koşup geleceksin yanıma,
Öyle bir sarılacağız ki,
Yağmur daha şiddetli, daha sevgi dolu yağacak.
Öyle bir sarılacağız ki,
Bir daha asla, asla ayrılmayacağız.