Unuttun Şiiri - Zafer Nuhoğlu

unuttun !

ben seni severken sen çocuk idin,
utangaç gözlerin yerde gezerdi.
dudağına nazlanırdı kalemin,
döner defterine beni çizerdi

o günler yeleli tuhaf saçların,
yağmurlarda kalem olan kaşların.
hedefine gösterdiğin taşların
başımın üstüne otağ kurardı.

şimdi bak evlendin ne gelin oldun,
güller hep solarmış güllere uydun,
aklımdan çıkmazı aklıma koydun,
unuttuğun benim, dünün ezberdi.

unutur mihriban, mihriban mısın,
yattığın gönlümde bir yalan mısın,
esersin, gürlersin hep tufan mısın,
hani tebessümün bana benzerdi...
z.n. ocak/2019