Unuttun Şiiri - Melek Avcı Çoşkun

Üzgün çocukluğumun çılgın heyecanı
Bir sen düşler kimsesiz hayaller
Yalnızlığı yaşatır, şu yorgun ömür
Her akşam, her akşam
Yastığıma kafamı koyduğumda
Tek tek damlarken gözyaşlarımı
Yüreğimde damıtırken
Sen sen düşerken
Dudaklarımdan hıçkırıklarla
Boğaz daralır da yutkunamazken
Hayalsin hayal
Bana bensizliğimde
Yalnızlıkta bile
Adını söyleyemediğin
Günahsın belki de
Sessiz çığlıklar arasında
Umarsız deli fişek gibi
Girerken yüreğime
Nasıl parçalara ayrılacağı
Kimin umurunda ki
Etrafına nasıl çıngılar atacağını
Farz edebilir miydi ki
Baksana
Har ateşin sarmış etrafı
Uçsuz bucaksız
Rüyalarında olsun varsın başkaları
Çünkü unuttun sevdiğini