Gündüzü gördün,
Geceyi unuttun…
Gülü gördün,
Dikeni unuttun…
İlkbaharı gördün,
Sonbaharı unuttun…
En kötüsü de
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Kendisini unutan, diğerlerini zaten unutmuştur... Belki adını bile anmamıştır, hiç rastlamamıştır ne 'güle, ne dikenine...'
Unutmak, insana özgüdür... 'Nisyan ile malüldür' diye boşuna dememiş diyen.. Bence 'unutturmamak' gerekir Abi... Hatırlamak, anımsamak gerekir.. Ona rağmen unutuyorsa kişi, o zaman 'kasıtlıdır...'
Şiiri ve sizi kutluyorum... Hayırlı, bereketli Ramazan ayı diliyorum Abi...
Gerçi güzelliklerin çirkinlikleri.., aydınlıkların karanlıkları unutturmuş olması güzeldir ama gene de beynimizin bir köşesine hatırlatma notu bırakmak lazım.
kaleminize sağlık sayın İsmet Dönmez...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta