Unuttun! Şiiri - Saffet Çakır

Rindlerin ölümü
Sessiz olur derler.
Acıların kıyılarına vurdum
Yaralı yunus misali
Unutuldum yalnızlığın kollarında.
Asi mavilerin savaşıydı belki bu
Ben inci toplarken ölümün yollarında
Sen kendi şarkılarını söylerken
Beni yüreği çalınmış acılarda unuttun.

Ümit dağlarımda çıkmaz sokaklar
Alev alev şimdi ufuklar
En uzun ayaz geceler kabusum şimdi
Soyadını bilmem ama vefasızdı senin adın
Geri bile dönüp bakmadın
Üzerimden gemilerle geçerken
En derin okyanuslarda unuttun.
Senin adına meftun olmuş,
Hüzünlü kalemimden damlarken gözyaşı
Saçlarının ucunda unuttun.
İkimiz için gece yıldızlar taktım gökyüzüne
kayarken ellerimden birer, birer yıldızlar
Süresi bitmiş ümitlerde unuttun.

Ben hatıralarımızı ısıtırken bir kış günü,
Sıcaklığın yüzüme vursun diye;
Sen yüreğini zamanın enkazında unuttun.
Beni unutmayı denerken acının ortasında,
Sen kendini kalbimde unuttun.
Vefasızlığın derinini yaşadın,
En sonunda,
beni unuttuğunu da unuttun.