Unuttum seni. Affet! Şiiri - Sedat Sade

Eyy benim virane gönlümün en kıymetlisi ;
Unuttum seni, affet..!
'Unut' dediğin, iki hece den ibaret değilmiş.
Saç ağartım, defalarca ağladım..
Aynalara kızdım, kendimi paraladım..
Yaşamaktan vazgeçtim kaç defa,
Kaç defa ölümü aradım.
Alsın diye canımı,
Azrail'e az mı yalvardım..!

Şimdi bilmem hangi ten bulaşır tenine..
Hangi nefes karışır nefesine..
Öpüp kokladığım ellerini kim bilir, kimler tutar..!
Saçlarını okşayan varmı dır?
Bakıyorlar mı gözlerinin karasına?
Adımlarını dahi sayan oluyor mu?
Gülüşlerinin varmı tiryakisi?
Serinletiyor mu kokunun esintisi?
İnan ;
Artık sormuyorum kendime..!

Oysa Sen;
avuçlarımı süsleyen en güzel dua'larım dın.
Sen ki,
baharları mı müjdeleyen papatyalarım dın.
Güneşten yüz çevirmeyen Ay çiçeğim..
Hayatımda ki tek yalan gerçeğim...
Bıraktım artık,
Seninle dolu avuçlarımı semaya kaldırmayı.
Ezanlara yakarıp, Yaradan'a sığınmayı.
Sormuyorum ;
Ne uçan kuştan yerini ,
Ne de gezen karınca dan izini..
Takvimlerim bile unuttu yüzünü..!

Eyy benim harabe bedenimin son kalıntısı..
Eyy benim Yüreğimin son sancısı.
Kalbimin son atışı,
Gözlerimin son akıntısı.
Alnımın silinen yazısı,
Vazgeçtim senden, affet!
Affet..!!