Unuttum Seni Şiiri - Atilla Efeoğlu

Bana böyle bir yanlışı nasıl yapabildin?
Yaptığın yanlışlarda unuttum seni.
Ayaklarıma kapanıp yalvarma sakın.
Affedilmez hatalarda unuttum seni.

Akrep gibi sokup beni zehirlerken,
Başını ezip de unuttum seni.
Mikrop gibi tüm vücuduma yayılırken,
Benliğimden atıp da unuttum seni.

Oysa bir zamanlar benim canımdın.
Damarımdan akan sanki kanımdın.
Uğrunda öleceğim diğer yarımdın.
Son nefesimde unuttum seni.

Soframa konulan onca aşımda,
Büyüyüp serpildiğim her bir yaşımda,
Seni beklediğim köşe başında,
Çıkmaz sokak oldum da unuttum seni.

Geçmişi olmayan dünde, bugünde,
Yarını olmayan gelecek günde,
Düğümler attığın kara büyünde,
Aydınlık olup da unuttum seni.

Eline alıp yazamadığın kalemde,
Derin yaralar açtığın sıcak sinemde,
Kızgın közler attığın ciğer paremde,
Soğuk buzlar olup da unuttum seni.

Susup konuşmadığın sessizliğinde,
Anlamlı bakışların derinliğinde,
O kahrolası insafsız yüreğinde,
Kızgın ateş olup da unuttum seni.

Ağaran saçımın her bir telinde,
Şafak vaktinin seher yelinde,
Başkasının dokunduğu kendi teninde,
Nefretin olup da unuttum seni.

Dağlar üzerinden atarken karını,
Sen bin bir umutla beklerken yarını,
Neşe içinde yaşarken ilkbaharını,
Sonbaharın olup da unuttum seni.

Her sokak başına yazarken ismini,
Bakıp da doyamadığım güzel cismini,
İçimde biriktirdiğim büyük kinimi,
Yüzüne vurup da unuttum seni.

Umutla baktığın gelecek yıllara,
Benden gizleyip sakladığın sırlara,
El ele koştuğumuz çiçekli kırlara,
Kar olup yağdım da unuttum seni.

Yalan söylediğin her bir sözünde,
Bana bakan o maviş gözünde,
Artık kaybolduğun kendi özünde,
Benliğini bulup da unuttum seni.

Yalnız geçen karanlık gecede,
İsmini haykırdığım harf de, hece de,
Gönül tekrar geri dön dese de,
Dönülmez yollarda unuttum seni.

Beni aldattığın her bir yatakta,
Beraber yattığın her bir kucakta,
Başın yerde gezdiğin her bir sokakta,
Utancın oldum da unuttum seni.