Unuttum Sanma Şiiri - Halil Gürkan

Anlamadım bu hırs, bu öfke niye?
Kızıp gidişini unuttum sanma.
Aynanın üstüne “elveda” diye,
Yazıp gidişini unuttum sanma.

Seninle yaşarken bütün ilkleri,
Ruhuma doldurdum mavilikleri.
Bir kalemde onca güzellikleri,
Çizip gidişini unuttum sanma.

Hep çoğu istedin, doymadın azla,
Gönlümün mülkünü göçürdün sözle,
Tepeden tırnağa küçümser gözle,
Süzüp gidişini unuttum sanma.

Yerinden oynayan mihenk taşları,
Her gece gösterdi hazin düşleri,
Yanağıma boncuk boncuk yaşları,
Dizip gidişini unuttum sanma.

İçirdin üst üste hicran meyini,
Saldın gam okunun gergin yayını,
Oynadığımız o tatlı oyunu,
Bozup gidişini unuttum sanma.

Geçmişi yaşadım hep eyvah ile,
Her gün, bir anıyı getirdi dile,
Gönlüme uyup da affetsem bile,
Üzüp gidişini unuttum sanma.