Unuttum Sanma Şiiri - Aysel Tarcan 2

Sevdâ ikrâmından hicrânı içtim
Çektiğim azabı unuttum sanma
Aşkın nadasından hüsranı biçtim
Ektiğim gazabı unuttum sanma

Şafak vakti yaşla yıkardım yüzü
Ürkek kumru gibi sürçerdim sözü
Masum yavru gibi kırpardım gözü
Döktüğüm feryâdı unuttum sanma

YetÎm avuçlarım kanla dolardı
Etraf müritlerin yanla dolardı
Yüreğim nefretle kinle dolardı
Büktüğüm rükûyu unuttum sanma

Gökkuşağı misâl renkler boynumda
Yıllarca bir cellât yattı koynumda
Rüyâ gâripser düş ağlar aynımda
Çöktüğüm secdeyi unuttum sanma

Yuvada ısrarım yekten övüldü
Atama/ceddime durma sövüldü
Sıla mecraında tenim dövüldü
Yaktığım bahtımı unuttum sanma

Zerk edilen zûlüm ömrü bitirir
Hınç tutkusu söyle ne kâr getirir
Azrail suâlsiz alır götürür
Yıktığım dünyamı unuttum sanma

Aysel Tarcan