Unuttum Gülmeyi Şiiri - Ahmet Yüksel Şan ...

Yürü dedi, gönlüm.
Yürüdüm…
Soğuktur, ayazdır demeden.
Oysa zaman yorgunuydum, üşüyordu ellerim
Ve!
Titriyordum, giderken.
Sonra!
Düşlerime karışıyordu, yolun parıltılı ışıkları
Sessiz, yürürken.

Dikkat çekiyordu, dalgınlığım.
Kalkmıyordu.
Gelip geçen selam verse’ de yerden, o gün düşünceli başım.
Savaş mahsulü, yetim çocuklar gibi
Anılarımdaydı, aklım.

Ahır kaçkını, at gibiydim.
Bazen yürüyor, bazen koşuyordum güneşi tutarcasına
Ve!
Yanımdaki sessiz komşumdu yoldaşım.
Yine, de!
Anılarımdaydı, aklım.

Ah, anılar ah..
Bela oldun, şu yaşlılığımda bana.
Düşünsem bir türlü, düşünmesem bir türlü sizleri
Ne olur, ne olur gelmeyin aklıma
Ben gayrı!
Unuttum, gülmeyi.

07 Ocak 2017