Yatağımın kenarında duran sehba..
Üzerinde bana bakan kalem kağıt..
Tıpkı bedenimdeki yüreğimdeki..
İçimdeki kocaman sen olan ben gibi..
Şimdi bir tren yaklaşmış istasyona..
İstasyonda sen..
Elinde bavulun..içinde eşyaların..kimbilir yüreğindede ben? ?
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Ne gözlerim bakar sana eskisi gibi..
Nede aynı şarkılar tad verir ruhumuza..
En iyisi sen git..
Görmezden gel beni..
Bu zamana kadar yaptığın gibi..
Beni hiç sevmeden sevdiğini söylediğin gibi..
Oyüzden..
Sen en iyisi git..
Giderken beni bırak…
seni bıraksada sen bırakamazsın yaşanılanları nereye gidersen gelir.ve ne kadar git dersek o kadar kalmasını istediğimizdir..tebrikler
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta