Unuttum cefan ile inlettiğin günleri...
Hatırımda hep bir gül bahçesinde,
Binlerce çiçek içerisinde,
Ruhumu teskin eden sesinle,
Şarkımızı söylerken varsın...
Yüreğimdeki ateşi söndürdü gözyaşım...
Şimdi orada yalnızca sen,
Bir engin deniz olup coşarken,
Solmuş rüyalarımı dirilten;
Bir sabah rüzgarı gibi varsın...
Kayıt Tarihi : 26.8.2005 12:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!