Unuttum Şiiri - Yakup Han Kılınç

Mukedderat böyle elden ne gelir
Mızrapla vurduğum telden ne gelir
Savurupta esen yelden ne gelir
Sevdaya biçilen eni unuttum

Herşeyin mutattı gözüme gözde
Unutamam derdim ben seni sözde
İnan sana dair birşey yok özde
Yüzünde gördüğüm beni unuttum

Varlığın yaşardı doruklarımda
Yaşadın gönlümün koruklarında
Kâh acı kâh tatlı buruklarında
Kök saldığın bütün geni unuttum

Boşa hiddetlenme bu mühim konu
Sakin ol net olsun sesinin tonu
Bilirim söylemek çok zor yâr bunu
Dokunduğum sıcak teni unuttum
Elini tutmuştum eli unuttum

Hiç medar olmadın bu kutsal yolda
Mecalda kalmadı ayakta kolda
Ölü yaşıyorsun çoktandır solda
Zannetme ki seni yeni unuttum
Seni tanıdığım günü unuttum

Elbette ruhumdan ihraç edemem
Kanar yarasına ilaç edemem
Kılınç der başıma da taç edemem
Sayende bende ki seni unuttum

Yakuphan Kılınç