Unuttum Şiiri - Muhammed Leyla

kahrolası hayatım ölümün namlusunda
bir bebek ateist, bir camiinin avlusunda
ben bu gece ölüyordum, öyle gördüm kabusumda
bak işte bu zaviyeden, bu basit kafiyeler.

bulutlar,
onlar akıyorlar bir yerden bir yere
kimi de altmış beş yıl yaşıyor boş yere
gökyüzü,
kör hüzünlere emanet,
sırtımdan bıçaklandım dilediğimde selamet.

o yüzden bu değişik tavırlarım anlayın,
anlamsız bu satırlardı hayatımın anlamı,
çok isterdim bugün yine yalanlarına kanmayı,
fakat unuttum inan ki, fahişe, inanmayı...