Unuttum Şiiri - Serkan Gebel

Unuttum,
Unutmak zorundayım,
Silmek istemediğim ne varsa,
Tutup bir, bir yakasından atmalıyım,
Unutmalıyım, kaç sene sürmüştü bu yalan.

Unuttum,
Demem bile büyük esarete karşı cesaret,
Aslında bakma kolay değil sökmek seslerini,
Kulak çınlamalarımı bile umursamıyorum neredeyse,
Sen değil miydin bunca yersiz baş kaldırmalarınla sağır eden.

Unuttum,
Gecenin kaçı ya da sabahın körü, fark etmiyor,
Aklıma kilit vurdum sustum, demem lazım unuttum,
Kendimi hatırlamak üzere belki de bu son umudum,
Her renge boyamıştın saçlarını, kolay oldu bak onu unuttum.

Unuttum,
En çokta anlamaz bakışlarınla vuruyordun sözlerimi,
Onlar benim can sazım gönül kuşumdu, yapmamalıydın,
Haklı olmanın canı cehenneme dedirterek gömdürdün beni,
Acıyı bol sevdim birde acıma ortak olmayan sana iç çekişlerimi.

Unuttum,
Sahi hiç düşündün mü vururken beni can evimden,
Öylesine saçma, bir o denli anlayışsızcasına sitemlerini,
Koyabilmen mümkün mü böylesi sevgiyi bir daha yüreğine,
Çıkarsız sevmelerimle satılmışsam yol almalıyım unutmalara.

Unuttum,
Basit şeylerde ki mutluluğun çoğu da olsa sana yetmediğini,
Bir lokma bir hırka tabirini hiç düşünmeden hayalleri tükettiğini,
Kavuşsan ne olur hak ettiğini düşündüğüne, sanki bu mu umurum,
Sevdaya fiyat biçmedim, canımı esirgemedim, heba oldum, yokum.

Unuttum,
O kadar çok şey var ki unuttumla silip attığım hesabını tutmadım,
Bir yadigar var, gerisini kalemsiz, kelamsız yırtıp hükümsüz kıldığım,
Gün olur söz olur diye hayallerimi erteledim, umuda sarılıp yoruldum,
Unuttum ne varsa, cennet olsan da, cehenneme koşuyorum, unuttum.