Ne volkan gibi patlayıp yaktın yüreğimi
Ne de ruhumu azap yorganlarına sardın...
Unuttum...
Kuruttum gözyaşlarımı...
Ne sevda şarkıları oldun kul/ağıma...
Ne de sayfalar dolusu şiir...
Unuttum...
Bakışların ne renkti?
Gülüşün hangi çiçek gibi açardı?
Avuç içlerinin sıcaklığı hangi güneşin sıcaklığı gibi dokunurdu yanağıma
Ve nefesin hangi melteme benzerdi saçlarıma dokundukça
Unuttum...
Ne ben bu dünyaya geldim,
Ne de aynı gökyüzünü paylaştım seninle...
Sadece bir an ümit etmiştim,
Ümit etmeyi de unuttum...
Kuruttum gülüşlerimi astım anlım da ki yazgıya
Unuttum işte!
Kayıt Tarihi : 14.5.2013 01:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgili şaire şiirindeki birkaç dizesine bu büyük aşkını öylesine ustaca sığdırmış o kadar yalın sözcüklerle haykırıyor ki anlamamak için yaşamıyor olmak gerekir...
Şiirde sade dil seçimi kullanılan sözcüklerin tercihleri ve içi dolu oluşları şiirdeki duyguların yüreğimize okur okumaz nüfuz etmesini sağladığını düşünüyorum...
İçinde okyanus derinliğindeki sevgiyi aşkı sevdayı hasreti özlemi acıyı hüznü umudu mutluluğu barındıran'Unuttum'un çok kıymetli şairesini yürekten tebrik ediyorum ve de ayakta alkışlıyorum....Bu alkış seslerimi taa uzaklardan sizler de duyabiliyorsunuz değil mi?Hürmetimle...Savaş GÜRSOY
kutluyorum,kalemin ve yüreğin daim olsun,güzel bir çalışma.
tebrikler...
TÜM YORUMLAR (6)