Unuttum Şiiri - Abbas Paksoy

Yüz’üme baktıkça, gülen yüz’leri,
Söylenen, nasihat dolu söz’leri,
Göz’üme, sevgiyle bakan göz’leri,
Ararım, göremiyorum, unuttum.

Okuyup, ilimden fayda bulmamış.
Cehaletten, kimse ibret almamış.
Muhabbet edecek, bir dost kalmamış.
Sorarım, bulamıyorum, unuttum.

Sohbetleri, insanca sohbet değil.
Kötülüklere yöneliyor, meyil.
Hep bozulmuş, insanlarda ki feyil.
Meclis’e varamıyorum, unuttum.

Mazlumlara, çekiyorlar el ense.
Olmaz mı, insanca oturup yense.
Şaşırmışlar pusula’yı, nedense.
Yol’umu soramıyorum, unuttum.

İnsanlar, lisan’lar, hepsi karışmış.
Zalimlikte, birbiriyle yarışmış.
Şeytan’a, itaat edip barışmış.
Selamı veriyorum, unuttum.

Sevilmenin bile, servet’tir baş’ı.
Paran çoksa, kimse aramaz yaş’ı.
Fakirin baş’ında, boran’ı kış’ı,
Yârimi, sevemiyorum unuttum.

Ölüm gitmiyor, insan’ın hoşuna.
Azrail, bir gün gelecek baş’ına.
Paksoy'um, bakmaz göz’ünün yaşı’na.
Düşünüp, gülemiyorum, unuttum.