Unuttum Şiiri - Veysel Tırpan

UNUTTUM

Küçük bir pencereden görüyorum
Rüzgârın kavakları üşüttüğünü
Yalanlarım kadar gerçek bir coşku yükseliyor
Yüreğimden
Yıldızlara değiyor ucundan
Alnımı güneşe yaslıyorum, yanıyor
Binlerce deniz akıyor ayaklarımdan

Dünya kadar bir suskunluğum şimdi
Dur!
Her gün ağzım kilit başlıyorum güne
Sen iki gözüm
Tanır mısın onu?
Hani damarlarından soğuk bir zehir akar
Bulutlu bir gökyüzünden derisi var
Hayli kalın ve siyah

Sevgili
Seni mi, yalnızlığı mı tarif ediyorum
Unuttum

Dünya kadar bir yağmur çağlamakta şimdi
Dur durak bilmeksizin akan
Gözümden mi, gökten mi
Unuttum

Sol yanağımdaki fesleğen kokusunu yitirdi
Yüreğimdeki kaktüs ise büyümekte gün be gün
Acıtıyor