Unuttum Şiiri - Emin Kuzucular

*
Sarılırdı muhtaçların yarası.
Höllüğümü, yaşantımı unuttum.
Doğduğum yer; işte benim burası.
Höllüğümü, yaşantımı unuttum.

Düğünlere, koşa koşa giderdik.
Sevgimi var, bundan mutlu olurduk.
Dost hastaysa, ondan evvel ölürdük;
Varlığımı, yaşantımı unuttum.

İmecede, tutar idik el ele.
Kimsesizler görülürdü evvela,
Herkes dosttu olamazdı velvele,
Dirliğimi, yaşantımı unuttum.

Aç kalmazdı, bölününce lokmalar.
Yarma bulgur, sokudaki tokmalar.
Olur muydu, kem gözlerle bakmalar,
Hürlüğümü, yaşantımı unuttum.

Aya kement, atar idik eskiden.
Su içerdik gözelerden testiden.
Kömürümüz, ahırdaki fışkıdan,
Küllüğümü, yaşantımı unuttum.

Al kınalar vardı, nasırlı elde.
Askere giderdi yiğitler yolda.
Semada elimiz, dualarla dilde.
Erliğimi, yaşantımı unuttum.

Odalarda canlanırdı maziler.
Anlatırdı, anısını gaziler.
Özgürlükten yana, diner sızılar,
Zorluğumu, yaşantımı unuttum.

*