Unuttuk Tükürükle Beslenen Adamlar Masalını

Aklıma değdikçe
Şehrin gürültülerini kulaklarına
Kama yapmış adamlar
Yırtılan erguvan ağaçları yeniden açar,
Lanetli kışlara
Ankalar çekilse,
Gökyüzünde yıkımtım,
Uykuların vitrininden çıksa ebabil,
Kan kurusa baltasında kabilin,

Ey hayat ikliminde,
Bileklerime takılan intihar.
Saçlarımda uzayan bayat yangınlar,
Kan çanağı Marmara,
Savurdum terli yanlarımı martılara,
Telaşlı bir yalnızlık üstüne ünlem koyarken,
Kimler kanattı dağların sevincini bulutlara,
Unuttuk tükürükle beslenen adamlar masalını
Hiçliğe hazırlanan kargalar tiyatrosunda final,
Peynirden yapılmış düşler
İkram edilirken farelere,
Yağmurlar boşa yıkıyorlardı
Dişlerini gıcırdatmayı unutan çocukların yüzlerini.
Esmer zamanlara park ediyordu bedenini
Taze bir ölü
Vuslatını martılara bir kez daha anlatmak için.

Türkçe bildiğim
Bütün kelimeleri çalacaklardı düşlerimden,
Aşkı öğrenemeyen kuşların flört etmesi ölü güllerle,
Gökyüzü utancını geri alırken şizofren zamandan.
Sonrası malum,
Cinnetimi yoksullaştıran
Sabahın sağır saatlerine dökülen,
Beyaz güvercin ölüleri.
Yaşamak kar yağdırmalı artık titrek yangınlar üstüne.