Unuttuk mu? Şiiri - Emre Doğan

Karlara bakmaktan dağı unuttuk,
Düz yollarda koştuk
Çukuru unuttuk.
Kuşları kafeslere,
İnsanları hapislere soktuk.
Adına medeniyet dedik,
İnsanlığı unuttuk.

Hapsolduk renkli dünyaların ışıltılı tozuna
Kendimizi kaybettik, adımızı unuttuk.
Soldu çiçekler saksılar maviye boyandı
Kanlı elmasları parmaklarımıza
İhanetin parıltısını koynumuza
Sevgisizlik adına olan hikayeleri sayfalarımıza koyduk
Gerçekleri unuttuk, unuttuğumuzu unuttuk.

Sesli düşünenlerin akılını okuduk
Sessizce aralarına sokulduk.
Çizgili kazakların içinde çizgiden kalın kalın olduk
Azaldık çoğaldık yamulduk
Doğru adamları unuttuk.
Gerçekleri unuttuk, unuttuğumuzu unuttuk.

Sonsuz sayılar sayar dünya
Döner etrafında soğur ateş topları
Uzaya atar zehrini kusar boşluklar
Kendimize saygıyı unuttuk.
Dün sana ne demiştim,
Al yanına kitabını gel
Al yanına bir de kalem
Bu bize yeter
Daha ne olsun yaşamak için
Yaz yaşadıklarını ya da yaşadıklarını yaz
Hava atar olduk bildiklerimizden
Bildiklerimizi unuttuk.

Geçmiş ne hoştu arkamızdan bize el sallarken
Usulca hissettirmeden bizi terk eden çivili ayakkabıları
Hiç ses çıkarmadan karanlığa karıştı.
Geçmişimizi gelecek kaygısı unutturdu.
Geçmişimizi unuttuk, adımızı unuttuk.
Unuttuğumuzu unuttuk, unutmaya çalışıyoruz.