Unuttuk Galiba Şiiri - Ramazan Şenkal

Bir bakın dünya alemine, bütün yaradılana Hepsi mükemmel, biliyorlarlar görevlerini
Belki anlam veremeyiz, fakat onlarda bağlı ona
Kendilerine has, eksiksiz yapıyorlar zikirlerini

Biz insanız dedim, olmalıydı onlardan farkımız
Yüce Mevlam alemi beşeri, hizmetimize vermiş
Bizi onlardan ayıran, yaradan’ ın lutfu aklımız
İmanla, haya ile birlikte, bedenlerimize girmiş

Akla, bedene gir diyen mevlam, bildirmiş yerini
İman duramamış, çünkü oda biliyor görevini
Cibril sormuş, sen nereye gidiyorsun İman
Oda buyurmuş, akıl neredeyse oradayım, söylemini

İman giderde, haya dururmu artık yerinde
Oda kalkmış, imanla almış, bedende yerini
Cibril ona da sormuş, haya senin yerin nerede
Oda demiş; İmansız bedende duramam, söylemini

Artık anladıksa yaradılışımızı, aklın değerini
Bu nimetler bir lutuf, kadri kıymeti bilinmeli
Yaratılmışların en şereflisi İnsan olarak bizler
Kul olarak İnsanlar, yaradan-a isyan etmemeli

Anlıyor, fakat kapısından çok uzak yaşıyoruz
Dünya hırsıyla, yaradılışımızı dahi unutuyoruz
Sadece yaşamak için, yaratsaydı mevlam bizi
Bizde ancak, onlar gibi, eşrefi mahluktan oluruz