Unuttuk Şiiri - Hadi Çağlar 2

Kaybettik anayı babayı
Obayı otağı unuttuk
Ocaktaki zalim olunca
Emmiyi dayıyı unuttuk

Ana ile baba herşey imiş
Bayramı seyranı unuttuk
Sevgi ateşi yanmayınca
Toplanıp gülmeyi unuttuk

Büyük büyük olmayınca
Birliği dirliği unuttuk
Çıkar için taraf tutunca
Sevgiyi saygıyı unuttuk

Verirsen sen hep iyisin
Çıkarsız sevmeyi unuttuk
Vermeyince sırt dönerler
Yaradanı adaleti unuttuk

Duygular hepten köreldi
Hatırı gönülü iyiyi unuttuk
İnsanlara vahamet geldi
Vefayı dostluğu unuttuk

Vicdanlar sızlamaz oldu
Acıyı merhameti unuttuk
Egoizm tahta oturtuldu
Fakiri fukarayı unuttuk

Herkes gösteriş hastası
Alçak gönüllülüğü unuttuk
Madde ruhu teslim almış
Maneviyatı hakkı unuttuk

Örf anane yok olunca
Konu komşuyu unuttuk
Köyde birlik bozulunca
İmeceyi dirliği unuttuk

Kimse kimseyi tanımaz
Kul olduğumuzu unuttuk
Hükümranlık çok arttı
Kendi benliğimizi unuttuk

Toplanırdık Ocak başında
Közde demli çayı unuttuk
Sıkma börek hep yanında
Şimdi paylaşmayı unuttuk

Ata isimleri konmaz oldu
Geçmiş büyükleri unuttuk
Kibir kalbi bedeni kuşattı
Mütevazi olmayı unuttuk

Gelin var düzen kurar
Büyük aileyi unuttuk
Gelin var birliği bozar
Hatırı gönülü unuttuk

Baba malı tatlı yenir içilir
Hayır hasanatı unuttuk
Mezarlık ıssız dua bekler
Ziyareti okumayı unuttuk

Daldık dünyevî nimetlere
Gideceğimiz yeri unuttuk
Bir gün düşeceğiz toprağa
Ne götüreceğimizi unuttuk