O güzel insanlardan bize geriye hiçbir şey kalmadı;
Kalanları da ellerimiz ile yıktık,
Masumluğu,
Tebessüm etmeyi,
Gelenek ve göreneklerimizi unuttuk,
İyiyi
ve de
kötüyü ayırt etmeyi,
İnsanca bir arada yaşamayı,
Sevmeyi
ve de
sevilmeyi
Dostluğu ve kardeşliği unuttuk,
yitirdik;
her şeyi yok ettik!
Evet,
Yok ettik, hiç ettik;
Firar etti masumluk,
Kötüleştikçe kötüleştik,
İftiracı olduk, hayın olduk;
Ve önemlisi, insan olmayı unuttuk!
Dostu sırtından vurmayı,
Uçurumdan atmayı,
Hayallerini yıkmayı
Öğrendik!..
İnsanlığını ve de;
Güvenini çaldık,
Hırsız olduk,
Bozan olduk,
Bozguncu olduk;
Ve en önemlisi, insan olmayı unuttuk!..
Esat ÖzelKayıt Tarihi : 28.5.2018 15:19:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Esat Özel](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/05/28/unuttuk-59.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!