Unuttuk Şiiri - İsa Yıldıran

Çekip gitmişler vicdanımızdan,
Acı neymiş, değer neymiş? Unuttuk.
İzleri kaybolmuş şimdi imanımızdan,
Helal neymiş, haram neymiş? Unuttuk.

Hor bakarız fakire de, yetime de,
Rahmet eder Rabbim bize yine de,
Kötülükler pas bağladı sine de.
Vermek neymiş, kardeşlik neymiş? Unuttuk.

Şimdi sade ismi kalmış o kutlu aşkın,
Saygımız kalmadı, artık sevgimiz şaşkın,
Sabırlar nerede, öfkeler taşkın,
Sabır neymiş, sebat neymiş? Unuttuk.

Rabbi'ne küs, nefse barışık,
Şimdi işaretler öyle karışık,
Dostluk bitmiş herkes tanışık,
Sırat neymiş, dostluk neymiş? Unuttuk.

Bırakın Zengini, fakiri bile,
Tüketim illetine bak köle,
Tutar diye maya çalınır göle,
İsraf neymiş, vermek neymiş? Unuttuk.

Ayaklar çukura girdi her defa,
Sefası bizlere, ellere cefa,
İnsanlık adına olduk bi-vefa,
Hak neymiş, hukuk neymiş? Unuttuk.

Helale bakılmaz, haramdan yana,
Hakikat terkettik, kapıldık zana,
Madde avutur oldu, kayboldu mana,
Mutluluk neymiş, huzur neymiş? Unuttuk.

Her işin içine katılmış hile,
Hayatın içinde bitmiyor çile,
Taklitte edemedik insanı bile,
Liyakat neymiş, maharet neymiş? Unuttuk.

Tefekkür etmedik, kafa yormadık,
İlim neredeyse, niye sormadık,
Çok sözler verdik, yine tutmadık,
Pişmanlık neymiş, nedamet neymiş? Unuttuk.

İSA YILDIRAN