Aldığımız her nefes zifir zindan bir leke gibi yapışırken ruhumuza,
Biz ille de bir gelecek diye yapıştık hayata..
Unuttuk, unutturulduk....
Ne zaman böyle yağsa bulutlar
Bir Cemal Süreyya şiiri fısıldardı rüzgarlar
Ciğerlerimize yapışan o toprak kokusunu,
Unuttuk......
Dağların dorukları dumanlı olur
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Devamını Oku
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Şiiri okudum, irkildim bir anda...
Sahi biz ne kadar unutkan olduk? Niye unutuyoruz 'en yakınımızda' duranı bile?
Unutur insan.. Gayet doğal... Ama 'kendini', ne olduğunu, nerden geldiğini, nelerden vaz geçtiğini nasıl unutur?
Derinlemesine bir şiirdi.. Kutluyorum Canan Hanım...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta