Aldığımız her nefes zifir zindan bir leke gibi yapışırken ruhumuza,
Biz ille de bir gelecek diye yapıştık hayata..
Unuttuk, unutturulduk....
Ne zaman böyle yağsa bulutlar
Bir Cemal Süreyya şiiri fısıldardı rüzgarlar
Ciğerlerimize yapışan o toprak kokusunu,
Unuttuk......
Bilmem hangi baharın sonuydu,
Sağlığından haberi kesip, solumuza konan yaralar
Bilmem hangi neşter darbesinde soğudu,
Unuttuk....
Ve en sonunda ne olduğumuzu, nerden geldiğimizi,
Her yağmurda büyüleyen kokunun kaynağını,
Yani biz, insanlığımızı unuttuk....
Kayıt Tarihi : 23.10.2013 21:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sahi biz ne kadar unutkan olduk? Niye unutuyoruz 'en yakınımızda' duranı bile?
Unutur insan.. Gayet doğal... Ama 'kendini', ne olduğunu, nerden geldiğini, nelerden vaz geçtiğini nasıl unutur?
Derinlemesine bir şiirdi.. Kutluyorum Canan Hanım...
TÜM YORUMLAR (1)