Unuttuk Şiiri - Nesip Aykın

Unuttuk

Nefsin bitmez isteğine dalarken,
Geçen yaz baharı, kışı unuttuk.
Kâinatta ayrık otu yolarken,
Çiğdemi çiçeği, gülü unuttuk.

Çoban rızkı için dağlar aşarken,
Irmaklar dere; çaylar taşırken,
Çevremizde bunca yoksul yaşarken,
Yardımı dermanı, şükrü unuttuk.

Mazlum gam yükünden payın alırken,
Çiçeksiz bahçede sabah olurken,
Yarenlerim gurbet elde kalırken,
Selamı, sabahı, dostu unuttuk.

Yaralarım pare pare kanarken,
Bu kara sevdadan yürek yanarken,
Gargalar kendini şahan sanarken,
Dağ başında kartalları unuttuk.

Bu günden yarına umut bağlarken,
Dost kurşunu; ciğerimi dağlarken.
Dünyada bunca insan ağlarken,
Düğünü bayramı,toyu unuttuk.

Elin memleketi bilmem neresi,
Sarmış bedenimi aşk cenderesi,
Kurudumu gönüllerin deresi,
Irmağı dereyi gölü unuttuk.

Kimse bilmez gönüldeki yarayı,
Çeken bilir imiş,akı karayı.
Viran oldu gitti gönül sarayı,
Sevgili,sevdayı,aşkı unuttuk.

Dünya işine çok kafayı yorduk.
Telaşeden ne arayıp ne sorduk.
Bilmeyerek belki çok kalbi kırdık.
Sevgi ile bir özürü unuttuk

Nesip unuttunmu öz gardaşını.
Oyun oynadığı çakıl taşını,
Memleketin yemeğini aşını,
Bir sohbetle yad etmeyi unuttuk.

Nesip AYKIN-2001