Bireysel yaşadık, bireysel öldük
Ben sen onu değil bizi unuttuk
Ne tek bir gün gördük, ne huzur bulduk
Hoş muhabbet özlü sözü unuttuk…
Bananeciliğe tavan yaptırdık
Güzel hasletleri yele kaptırdık
Yönümüzü çıkmaz yola saptırdık
Düğünü, bayramı, hazzı unuttuk…
Yollara dökülmüş olan çakılı
Temizle diye RAB vermiş akılı
Dostluk kardeşliği yoz bırakalı
Yamulduk, yumulduk, düzü unuttuk…
Biriktirdik, yığdık yine doymadık
Komşumuz ağladı bir kez duymadık
Açlıktan kaç çocuk öldü saymadık
Yeteri unuttuk, azı unuttuk…
Dünyamız adeta kevgire döndü
Yüreğimiz yandı, kanımız dondu
İnsanoğlu böyle gidecek sandı
Kutup’ta eriyen buzu unuttuk…
Vicdan tükenirken, şeref biterken
Ayılmadık sandık daha çok erken
Zalimler vampirler her haltı yerken
Yine çok geç kaldık hızı unuttuk…
Tartışma bilmedik sohbet bilmedik
Gariplerin Gözyaşını silmedik
Olandan bitenden bir ders almadık
Kabukla uğraştık özü unuttuk…
Ağaçları kökten kestik bitirdik
Kuraklıkla selle afet getirdik
Çarelere arayan aklı yitirdik
İlkbaharı, kışı, yazı unuttuk.
07.06.2020
Kayıt Tarihi : 8.6.2020 14:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!