Unuttuk Şiiri - Özgür Yılmaz 2

Tez unuttuk
Bir kış sabahı patlayan bombayı
Cansız yatan bedene işleyen soğuğu
Mendirek olmasa da sağlam bir köşe taşını
Karanfillerin boynunu büktüğü, o pazarı
İsmine inat uğursuz da olsa hayat
Unutuldun uğur sen rahat yat
Kimleri unutmada ki bu halk
Ankara’nın göbeğin de yalnız kalan ipekçi gibi
Nede güzel açılmış elleri
Dua edercesine milletim için, barış adına
Elleriyle besler güvercinleri
Susuz kalmış sevda gibi agaçlar, oysa yanı başında
Bakımsızlıktan eskimiş havuz…
Sular yürekleri serinletir eskiden hatıralarla
Yavaşça kayar hayat
Atamın ismine atfedilmiş bulvardan
Heykele gelir, durur ansızın zaman
Mağrur gururlu heykel, geçen zaman da
Mermerin de ki yosunlar,
Halkımın yüreğinden gelir
Yaşlanmışlıktan değil
Sanki Sakarya da
Katmış önüne düşmanı koşturur
Yanı başında onu anlamadan akan hayat a inat