Kurudu göz yaşımız ağlamayı unuttuk,
yüreğimiz taş olmuş duygularda buruşuk,
gökte yıldız kaynadı bilmedik manasını,
batsın dedik dünyanın satayım anasını..
Gecenin manasını gündüzüde bilmedik,
mezarında mevtayı tek başına unuttuk,
hısımın akrabanın kapısını calmadık,
biz rahmet duasını yapmayıda unuttuk.
Yunusa mevlanaya güstük kulak dıkatık,
insanın yaratılış gayesini unuttuk,
fakir el açtı bize allah versin söyledik,
biz kendimizi asrın cöplüğünde unuttuk.
Yedilerin kırkların davasını gütmedik,
çanakkalede yatan şuhedayı unuttuk,
şehit olan ecdatın gayesini gütmedik,
biz kendimizi asrın cöplüğnde unuttuk.
Koyun olduk cobanın kıymetini bilmedik,
başımıza bilgeler koymayıda unuttuk,
emaneti ehline vermesini bilmedik,
biz kendimizi hıyar tarlasında unuttuk..
Tenekeciler caldı beşlerinden yürüdük,
mehterin haşmetini şerefini unuttuk,
beşine düşdüğünün carığına bakmadık,
biz gittiğimiz yolun rotasını unuttuk...
Kayıt Tarihi : 29.4.2008 01:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!