Unuttuğunuz Bir şey Var ki

yeşilin cömertini grilere kattınız!
siyah mil çektiniz maviliklere
okşayarak oydunuz en sert olmazlarımızı.
uyanmasın diye sabahı,
gecenin körlüğüne alıştırdınız.
kendinize yonttunuz payın haksızlığını.
hak seslerini suskunluğa gömdünüz.
sonuçsuzluktan çaresizliğe sarıldı çareler.
yollar siz olmaya çıksın diye,
biz olanlara duvar ördünüz.
unuttuğunuz bir şey var ki,
mecburiyetin minneti,
vefa kapısında ölür birgün.