Sensizliğin şehrinden geçerken ruhum,
Yine özlem, yine hasret düştü gönlüme.
Gözlerimin önünden geçerken ruhun,
Yine aklım, yine gözlerim daldı ta derinlere…
Anlayamadım ki neden, neden bu sevdadayım?
Deli gönül uslanmıyor, soramadım hakkımı.
Anlayamadım ki neden, neden vurup ezmektesin?
Soramadım sevdanı, soramadım hakkını
Soramadım başlamadan biten zavallıcık aşkımı.
Gecelerde duvarıma yansıyan gölgeni,
Unutamadım yüzünü, unutamadım hayalini.
Sabahları kalbimde taşıdığım o imkansız sevgiyi
Unutamadım gözlerinin rengini, unutamadım hayallerimi,
Unutamadım seni,
Senin unuttuğun gibi.
1998
Hacer ÖngörKayıt Tarihi : 7.2.2006 11:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hacer Öngör](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/02/07/unuttugun-gibi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!