Unuttuğumu Unut Şiiri - Müzahir Kılıç

—Mezunlarımıza—
Sen Elif’tin sen Ahmet, senin adın unuttum
Henüz ayrılık vakti tazeliği yaşarken
Beyaz bir kar kapladı umutların üstünü
Gözümde yaş kalmadı yokluğuna ağlarken

Gidenler de böyleydi, bacı kardeş misali
Şimdi nerelerdeler, nasıl onların hali?
Siz yolcu biz hancıyız, bu tezgâh kurulalı
Kimler geçti hatırdan gidenleri anarken

Kimileri çok yakın, say ki evlattı bana
Sevgi, saygı hoşgörü; ya Yunus, ya Mevlana
Kimi ilme sarıldı, kimileri irfana
Baktık sona gelmişiz, dönemleri sayarken

Kiminin hakkı vardır, kiminde de hakkımız
Yabancı ne kelime, hepsi de yakınımız
Meskendir her birine hem evimiz, barkımız
Misafir geldiğinde onları ağırlarken

Hele kampus dışından nice dostlar edindik
Ne güzel dostluktu bu; hem sevdik, hem sevildik
Güzel şeyler olunca kırılmadık, eğildik
Manevi duyguları hep beraber yaşarken

Her anın güzelini yaşadıysan ne âlâ
Biri hayata küsmüş, birçoğunda vaveylâ
Atanma düşüncesi başında tatlı bela
Geleceğe umutla adım adım koşarken

Daha dün geldiğinde belki kalbin boştu
Tanıştı birisiyle, hem tatlı hem de hoştu
Bir evet cevabına binlerce metre koştu
Yuva kurma yolunda adımları atarken

Uğurlar olsun dostlar, yolunuz açık olsun
Güzellikler komşunuz, kötüler ırak olsun
Unuttuğumu unut, her an aklında olsun
Olur ya! Dostlarınla anılara bakarken

Ağrı -2007