Unuttuğum gözyaşları

Unuttuğum gözyaşları...

O Simsiyah gözleri, çamurlu ayakları, kirli elleri,
ağırlığınca çocuğu taşıyan bir çocuk...
Nerdeyse çırılçıplak...
Tıklattı camını, arabamın...
Gözleri yalvardı...
Direndi iki damla yaş...
Dökülmedi...

Saniyeler uzadı geçmek bilmedi...
Yeşil ışık yandı, gaza bastı şoför...
Avazını çıkardı kornalar...
Tozu dumana kattı anılar...
Kaçan en güzel fotograf karesi gibi,
uzaklaşıp gittiler...

Kucaklayamadım, saramadım seni çocuk,
lanet olası kaderini ti-ye alırcasına...
sevmek istedim,sevemedim,
basiretim bağlandı çocuk...
Bir gezinin ardından,
ne Agrafort, ne Jantar Mantar, ne Tac Mahal...

Geriye iki damla gözyaşı kaldı cocuk...
Senin bir türlü dökemediğin,
benim ise unuttuğum, DELHİ de...

Salim ERDAL Ekim-2006