Unutsam mı-Ansam mı? Şiiri - Hüseyin Salman

Bugün kederlerimin dağıldığı, birde…
Aynı gün hüzün’ü yaşadığım acıların günü,
Sevinçle üzüntü biri birine karışmış ve de…
Bir burukluk çökmüş ağlamaklı o dünü
Unutsam mı, ansam mı?

Belki bir hatıraydı, beklide gerçek bir düştü,
Ama ne olursa olsun, yaşanmıştı kısa da olsa.
Buruk bir vedadan sonra gözlerimde dolsa,
Hele o hastanede sigara için kaçtığımız dünü,
Unutsam mı, ansam mı?

Yankılanıyordu koridorda ayak seslerin,
Hele o vatla atışların yok mu salonlarda,
Saat 00.24’ü bulunca, iç dürtüleri ile uyanan,
Üşüyen bir yürek, sığınacak bir liman aradığım dünü,
Unutsam mı, ansam mı?

Bir kere hastalandın mı, sağlığın kıymetini gör,
Tutunacak bir dost, vefalı bir el ararsın,
Islanır gözlerin, titreyen vücudunla…
Sığınacak şefkatli bir kol aradığın zaman,
İşte hem o dünü, hem de bu günü
Unutsam mı, ansam mı?

Kurulan saat gibi pencere dibine oturan,
Stres basarda, can sıkıntısı gibi insanı bıktıran,
Yine de öyle güzel günler geçti ki, nasıl anlatsam.
O masum güzel yüzleri, çaresiz dolu bakışları,
Unutsam mı, ansam mı?

Evet İki haftalık bir hatıram var bu yerde,
Kah koridorlarda hayalim, kah pencerelerde,
Yaşadığım acılar, 24 Nisan günü sevince döndü,
Ama en çok üzüldüğüm gün, gittiğin o gündü,
Olsun, koskoca bir hatıran var yüreğimde,
Anacağım her gün, hem de kulağın çınlarcasına,
Unutmayacağım her güzel şeyde o dünü….