Karanlıklara sarılınca anlar insan
Kırılgan
Naif ve
Kırılmanın
Nasıl da yangına davetiye çıkardığını.
Anlam katılan,
Yokluğun dirhem dirhem
Zerkedilmesi ile nasıl da
Suskunluğun
Yüzüstü sürünerek geldiğini
Gırtlağından
Boğazına düğümlenen
Kelimesizlik sancısını
Kaldır ki dökülsün kirpiklerinden
Yalnızlığın çığlıkları
Sus ki dinsin fırtına
Dön yüzünü içine
Unut kime ne dediysen
Unut ki boran seni yıkmasın
Unut ki yalnızlık çoğalmasın
Unutsam unutsam unutsam...
Kayıt Tarihi : 12.2.2010 21:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!