Unutmuyorum Şiiri - Ulvi Üresin

İlk doğan güneşle zifir karanlığı
Sen unutsan bile ben unutmuyorum
Ruhunu saran şu kafir karanlığı
Sen unutsan bile ben unutmuyorum

Dermansız, ilaçsız yara deşenleri
Hasetiyle gönülleri eşenleri
Beni görüp hırlayıp birleşenleri
Sen unutsan bile ben unutmuyorum

Söküp atamadık içimizden kiri
Milletin yakasındaki şu vampiri
Koltuk için kendini satan amiri
Sen unutsan bile ben unutmuyorum

Bostanımızda ayısını kışlatan
Çakallarıyla mevsimleri atlatan
Yüzüne bakılmaz utanmaz şarlatan
Sen unutsan bile ben unutmuyorum

Ocaklar sönerken bademler kavurur
Milletin varını estirip savurur
Çıkıp TV’de insanlıktan dem vurur
Sen unutsan bile ben unutmuyorum

Her pisliğini şeriata uydurup
Kendini evliya yerine koydurup
Akar salyaları hırlar durup durup
Sen unutsan bile ben unutmuyorum

Saçı sakalı İslam’a karıştırıp
Hırsızları bir biriyle yarıştırıp
Yer içer yatar şeytanla barıştırıp
Sen unutsan bile ben unutmuyorum

Müridinin çocuğu ile yatanı
Eşeğin peşinde koşan şarlatanı
Mehdi geldi diye palavra atanı
Sen unutsan bile ben unutmuyorum