Aslında toplum olarak kendimizi yalnızlığa mahkum etmişiz.
Birbirimizi anlamak yerine
Sanal dostluklarda yalnızlığımızı gideriyoruz...
Aslında tek eksiğimizin
Korkularımızdan kaynaklandığını bilerek
Korkuların üzerine gitmeyişimiz olduğunu biliyoruz.
Ama sanki kendi kendimizle yüzleşmekten korkuyoruz...
Sevgimizi söylemeyi gurur meselesi yapmışız.
Unutmuşuz
Sevgimizi söyledikce sevgimizin yüceleceğini, paylaşılacağını
Unutmuşuz yarınlara giden yolların adının sevgi olduğunu.
Bu sevgi yolundan ayrılınca
Terör deryasında boğulacağımızı unutmuşuz..
Silmişiz merhameti gönüllerden
Unutmuşuz,
Merhametin bir film sahnesine döktüğümüz gözyaşı olmadığını
Ayrılan iki sevgili için gözyaşı döken bizler
Ölen binlerce masum için ağlamayı beceremiyoruz...
Korkuyoruz, bizlerden bir şeyler isteyecekler ihtimalinden
Çünkü bizden bir sey istenmedikce
Ve bizlere bir şeyler katıldıkça mutlu olabiliyoruz ancak...
Kayıt Tarihi : 14.5.2014 17:47:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Seyit Burhaneddin Kekeç](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/05/14/unutmusuz-6.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!