birgün saneme rastladım
bir bankın köşesinde büzülmüş
müjganla ağlaşıyordu
dallarına tutunan son sarı yaprakların mevsimiydi
atilla ilhan'ı anımsadım
kimbilir hangi aşkın uzatmalarındaydı kadın
İçerden çıkacak birazdan adam
Yılların tortusu çökmüş yüzüne
Alnını güneşe serecek adam
Uykusuz ranzalar suskun voltalar
Geride kalacak ve ah hüzünle
Bir gül gibi savrulup gülecek adam
Devamını Oku
Yılların tortusu çökmüş yüzüne
Alnını güneşe serecek adam
Uykusuz ranzalar suskun voltalar
Geride kalacak ve ah hüzünle
Bir gül gibi savrulup gülecek adam
Grubumuzun sarıya adanan gününde paylaşmaktan mutluluk duyduğum bir çalışmaydı. Kaleminize sağlık. Gül Doğan
unutmuşum sarının ayrılık olduğunu....
onun için midir ki sonbaharları yaşarken sarıları da yaşıyoruz.
neyse buna yazmayacağım hiç bir şey- oysa kuru yapraklar ufalandı toz oldu diyecektim ama demeyeceğim
Çok güzel ses vermişiniz...Ayrılığın rengine..Kutlarım..SAYGILAR.GÜLŞEN ŞENDERİN
Harika bir şiir. Tebrikler.
Suna Doğanay
Ahmet Nural'dan bir kafa dengi şiir daha.
Farklı bakış açınızla aramaz iyi.
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta