bana sevmesini öğretmelisin
yaprakları dökmeliyiz sonbaharda seninle
kaçmamalıyız düş yaralarından
yağmurlardan birer anlam çıkarmalıyız
sonra sessiz kalıp dinlemeliyim yağmurları
bu mecburiyet nereden takıldı aklıma
sıcak bir çay içerken denize bakmak
yada en yorgun umutları yaşarken kurduğum düşler
bu mecburyetin birer gerekçesiydiler bence
söylenmeyen sözler
bakan gözlerle
birere anlamla gelmeliler aklıma
karşımdaki sevgi derin bir of ile başlıyorsa
arkamdan yaşanmışlıklarım beni kovalıyorsa
öğrenememişimki ben sevmesini
korkmuşum belki sevgiden
birine bağlanmak zor gelmiş bana
nasıl yuvaya döneceğim derken
bir gün,
sen,
öğretmenim
yasemin çiçekleriyle iç içe,
yasemin kokulu bir yerde
sevgiyi anlattın bana
unutulmuş sevgi kıpırdamalarını hatırlattın bana
sevgiyi sen yeniden,
daha büyük bir umutla
evet,
sen yaşattın bana...
Kayıt Tarihi : 22.12.2002 17:31:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!