Bir zaman gelirdim gönül eğlerdim,
Ne çabuk unuttun Yörem sen beni.
Mekânlar içinde seni yeğlerdim,
Ne çabuk unuttun Yören sen beni.
Masalar kurardım gönül onardım,
Gönül sultanıma sefa sunardım,
Aşkın badesinden içer kanardım,
Ne çabuk unuttun Yörem sen beni.
Çalardı sazların gönül estirdim,
Hande’yi severdim göze kestirdim,
İnsan sevgisine levha astırdım,
Ne çabuk unuttun Yörem sen beni.
Ayrı kaldım biraz gönül dostuna,
İnsan bürünürmüş ayı postuna,
İnsanlık düzeni vefa üstüne,
Ne çabuk unuttun Yörem sen beni.
Kırıldım gücendim Yörem ben sana,
Eyüp vefasızlık edince bana,
Bir daha gelemem böyle bir hana,
Ne çabuk unuttun Yörem sen beni.
Eyüp Şahan
Ankara 6.6.2010
Kayıt Tarihi : 29.11.2011 22:36:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!