Unutmuş Güya Şiiri - Sakaoğlu Hasan Küçük

Maziye şöyle dön bak neleri yaşamıştık,
Hayalime düşenler içimi nasıl yakmaz,
Duyguları kaynayan kazanlarda katmıştık,
O beni haşlayanlar sende neler bırakmaz?

Sinemi delen müjgân, hilâl gibi kaşların,
Gözlerin dolu dolu olup, akan yaşların,
Işıltısı delerdi anlamlı bakışların,
O beni haşlayanlar sende neler bırakmaz?

Derdim, o bakışları koy bardağımda suya,
Gel seni kana kana, içeyim doya doya,
Kaynayarak içime akan unutmuş güya,
O beni haşlayanlar sende neler bırakmaz?

Otururduk yan yana, ara sıra diz dize,
Alırdım kucağıma, sarmaş dolaş, yüz yüze,
Çılgınlığın ateşi kaplardı bizi köze,
O beni haşlayanlar sende neler bırakmaz?

Sevişmeye doymazdık iki yaprak gül iken,
İnciler incilere değende tatlı diken;
Üzülerek ayrıldık odur boynumu büken,
O beni haşlayanlar sende neler bırakmaz?

Ayrılalı hayalin ne cezalar uygular,
Soldu gitti geceler, uğramıyor uykular,
Törpüleyip durursun, azaptandır duygular,
O beni haşlayanlar sende neler bırakmaz?

Sanma benim dünyamda yıldızlar çabuk solar,
Toprak olsam da aşkın göverir iplik salar,
Hatıralar kalbimden bünyeme öyle dolar,
O beni haşlayanlar sende neler bırakmaz?