Unutmayı Unutmamalı Şiiri - Melike Avcı

Yolun sonuna geldiyse zaman, nereye gidebilirdi insan?
Susmaktan yırtılan dudaklarda duyulan bir kaç sevda kırıntısı
Ve yüreğimin derinlerinde var olan sen
Susmayı ne zaman öğrendiğimi hiç mi merak etmedin
Sorardım hatırlarsan '' insan yorulduğu için mi ağlar yoksa ağlamak mı yorgunluğu çağırır ''
Biraz daha iyi anlıyorum yorulduğum için ağlıyorum ama ağladıkça da yoruluyorum
Tükenmişliğimi kenara bırakıp gitmiştim senden
Kalacak sebep bulamadığım için
Tertemiz sevdamı kirletme diye vazgeçmiştim
Ve yürürken bu şehirde anılar yüzüme çarpa çarpa
Canımın yandığını hissettim
Yanımdayken giden sendin dayanamadığım için eyleme döken ben
Sesini de bir kenara bırakıp gittim.
Ağzından çıkmayan sessizliğe bile mutluluk demişken
Bütün yeminleri canımıza kan sayarken
Bir kurşundu gitmemi sağlayan
Ne çok isterdim kalmayı
Ne çok isterdim kalmam için bir sebep bulmayı
Canıma bu kadar kasdetmemeliydin
Bize hiçbir bölünme yakışmaz derken yorgunluklar biriktirmişim sadece kendime
Sense çok güzel bölünme replikleri
Ve sessizlikler yol arkadaşı olarak..
İnsanlar geçip gidiyor yanımdan
Kim bilir neler var diyorum içlerinde
Bende geçip giden bir insanım onlar için
Ve kimine göre giden..
Kalmak için çok ısrar etmiştim bir zaman
Sensiz bir hayatın nasıl olduğunu bile unutmuşken
Bir anda yalnız kaldım
Yürümeyi bilmeyen çocuklar gibi emekleyip duruyorum
Sana göre suçluyum belki çok sustuğum için
Ama konuşacak birşey bırakmadın bana
Hem artık kızmıyorum da sana
Yürüyorum
Geçip gidiyorum karmaşalarda
Bir sigara dumanına saklayıp herşeyi
Unutmayı unutmamalı insan diyorum
Unuttum diyorum
Sesin geliyor sonra kulaklarıma bir an duruyorum
Duymadım diyorum...
Bir sevdaydı geçti gitti diyorum
Susuyorum
Susuyorum
Susuyorum...